ÖLÜME DAVET
İnce uzun, üstü beyaz kâğıtla kaplı.
İçi zehir zıkkım ama içen der tatlı.
Bu ne biçim bir tattır ki nefese düşman,
Sınır bu da değil, eder bacaktan, koldan.
Bünyeye ters düşer, vücuda verir hasar,
Salt içen değil; etrafı da görür zarar.
Cüzdan kemiren kurt, yıkımdır aileye,
Çocukların rızkı gider boşa, haybeye.
Gördüğün gibi bu pislik, her türlü zarar,
Bırakmaya vermelisin ivedi karar.
Ey tiryaki sözüm sana, vazgeç bu işten,
Zamanın varken, sille yemeden felekten.
İçine duman çekip zehir soluyacaksın,
Zevk sanırken bunu; canından olacaksın.
O pis kokusu, dumanı her yana siner,
Perdede, duvarda kalmaz renginden eser.
Sigara içeriğiyle hepten karanlık,
Ölüme davet eden kötü alışkanlık…
Dilerim bir an evvel kurtul bu illetten,
Kanın temizlensin, nefes alsın her zerren.
İnan hiç zor değil, beynini şartla yeter,
Sonrasında bil ki her şey yolunda gider.
En fazla zorlanman geçmez birkaç aycığı,
Ödül; çözülecek esaretin bağcığı.
Başarının hazzı yayılsın benliğine,
Ve elin bollansın, katkı olsun bütçene.
Niyet ederekten var sen baş koy bu yola,
Rabbim verir kolaylık, haydi hayırlı ola.
S. Canay GÖKER